Στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας με αφορμή την ενότητα 5 που σχετίζεται με το θέμα Ειρήνη-Πόλεμος ακολουθήθηκε διαθεματική προσέγγιση.
Συγκεκριμένα, η Γ’ Γυμνασίου του Εκπαιδευτηρίου μας παρακολούθησε την κινηματογραφική ταινία <<Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα>> και πήγαν εκδρομή στο θέατρο για να δουν τη θεατρική παράσταση <<Η μουσική που σταμάτησε τον πετροπόλεμο>>. Η τέχνη, άμεσα συνυφασμένη με την κοινωνική πραγματικότητα απέδωσε με ρεαλιστικό τρόπο τις συνθήκες που επικρατούν σε οποιονδήποτε πόλεμο και τις συνέπειες στέρησης της Ελευθερίας.
Η μουσική που σταμάτησε τον πετροπόλεμο
Η θεατρική παράσταση απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους 12-18 ετών και έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα καθώς οι μαθητές έρχονται σε επαφή με μία ιστορική περίοδο για την Ελλάδα (1966-1974). Γνωρίζουν σημαντικές προσωπικότητες (Μ. Θεοδωράκης, Γ. Ρίτσος, Γ. Σεφέρης, Ο. Ελύτης κ.α.), χωρίς η παράσταση να παίρνει πολιτική θέση πάνω στα γεγονότα. Επίσης, τα παιδιά βλέπουν πως ζούσαν οι συνομήλικοί τους πριν 40 χρόνια στην περιφέρεια, τι παιχνίδια έπαιζαν κτλ. Τέλος, ακούν ζωντανά υπέροχα δημοτικά τραγούδια και αξέχαστες δημιουργίες του Μίκη (“Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ“, “Άξιον Εστί“, “Άρνηση“, “Νύχτα μαγικιά“” κ.α.)
Μια καλογραμμένη εξιστόρηση βιωμένων γεγονότων. Η γλώσσα είναι αυθεντική και συντελεί στο να μεταφέρεται η ατμόσφαιρα της εποχής. Σ’ έναν σύγχρονο κόσμο, όπου οι αξίες των ανθρώπων έχουν πάει περίπατο, ο συγγραφέας έρχεται να μας υπενθυμίσει ξεχασμένους «άγραφους» νόμους…
Η παράσταση επίσης ασχολείται με τους στόχους που βάζει ένας έφηβος στην μαθητική του ζωή όπως επίσης με τις σχέσεις με τους συνομηλίκους και τους γονείς. Οκτώ ηθοποιοί δημιουργούν μπροστά στους θεατές μία παράσταση με γρήγορο ρυθμό, περιπέτεια, αγωνία και πάρα πολλές αστείες αλλά και συγκινητικές σκηνές. Συνδετικό κρίκο ανάμεσα στην ιστορία και τους θεατές αποτελεί ο Γιάννης Καλαντζόπουλος, η φωνή του οποίου έχει συντροφεύσει γενιές και γενιές παιδιών.
Απόσπασμα του μυθιστορήματος
“Ο πετροπόλεμος ήταν φρούτο του καλοκαιριού. Δεν ταίριαζε με τα χιόνια και τις βροχές, ούτε με τις σκοτούρες των βιβλίων. Ήθελε κλειστά σχολεία και ξεγνοιασιά, κοντομάνικα πουκάμισα και ξυπολυσιά. Ήθελε οι γονείς να λείπουν στα χωράφια ολημερίς και να έχουν αφήσει το χωριό να το κυβερνάει η παιδική μας φαντασία και αποκοτιά”.
«Το πέρασμα απ’ την παιδική ηλικία στην εφηβεία κι απ’ την εφηβεία στην ενηλικίωση είναι δυο βαθιές ανάσες. Εκεί που ‘χεις δέρμα μαλακό, ξυπνάς ένα πρωί κι έχεις βγάλει χνούδι. Κι αυτό που χτες ήτανε χνούδι, την επόμενη γίνεται τρίχα σκληρή»
Υπόθεση
Στο Πετροχώρι (η γνωστή μας Ζάτουνα) τη δεκαετία του ’60, εκτυλίσσονται ιδιότυπες, σκληρές και πολλές φορές ανελέητες μάχες στον πετροπόλεμο, με πρωταγωνίστριες την πάνω και την κάτω ρούγα. Ώσπου ο ερχομός ενός εξόριστου μουσικοσυνθέτη φέρνει τα πάνω κάτω στην κλειστή κοινωνία μέχρι που τα παιδιά παρατάνε τις πέτρες για να ακούσουν τις εξαίσιες μελωδίες που βγαίνουν απ’ το πιάνο! Ο πετροπόλεμος, άγνωστος στους σημερινούς εφήβους, δεν ήταν απλώς ένα παιχνίδι. Είχε τους κανόνες και το τελετουργικό του, που τηρούνταν με ευλάβεια…
Η βιωματική προσέγγιση ενεργοποίησε το ενδιαφέρον των μαθητριών και μαθητών μας, ώστε να αντεπεξέλθουν οι μαθησιακές προσδοκίες ως προς την κατανόηση και συνειδητοποίηση ενός τόσο φλέγοντος κοινωνικού ζητήματος.
Κούρτη Αρετή Διονυσία